Pewnego ranka krótko po inicjacji, medytowałem i właśnie miałem wejść w samadhi. (Chociaż moje ciało fizyczne traciło czucie stopniowo, moja dusza wciąż była w absolutnej świadomości). Mogłem czuć ciepły prąd przechodzący powoli przez całe moje ciało i kończyny. Czując gorąco i duże pobudzenie, z niepokojem próbowałem być wolnym od wszelkich ograniczeń i wznieść się wysoko. Nagle: „zumm!” Moja dusza wyskoczyła z mojego oka mądrości, i poszybowała w bezkresne nocne niebo z niezwykłą ponadświatową prędkością. Nastała nieruchoma pauza, po której nastąpiła kolejna szybka wspinaczka. Potem kolejna przerwa, trzecie wzniesienie, kończąc w idealnym bezruchu.
Spokojnie spojrzałem w górę na migoczące, rozgwieżdżone niebo. Słyszałem świst wiatru i ryczący grzmot. Te zapierające dech w piersiach Niebiańskie Dźwięki przeszły po mnie jak zapadające się góry i gwałtowne fale oceanu, jakby szarżowały obok tysiące kawalerzystów. Jedna rzecz była bardzo dziwna. Sam w tym spektakularnym, nieskończonym kosmosie, moje małe duchowe ciało nie czuło się samotne ani wystraszone. A przeciwnie, czułem się uduchowiony, odświeżony, spokojny i wolny. Byłem w absolutnej błogości. Przez cały czas nie zapomniałem recytować Pięciu (Świętych) Imion. W doskonałej świadomości, czułem, że droga Mistrzyni była zawsze przy mnie. Byłem otoczony bezgraniczną miłości, którą Mistrzyni mnie obdarzyła.
Kilka dni później miałem kolejne niesamowite doświadczenie w mojej medytacji, spektakularne, złote, wspaniałe fajerwerki nieustannie wybuchały. W centrum ekstremalnej jasności, wyraźnie dostrzegłem wspaniałą formę manifestacji Tathagata (Siakjamuni) Buddy. Mogłem też słyszeć bajeczną ponadświatową muzykę.
Po medytacji znajomy dźwięk Mistrzyni śpiewającej buddyjskie hymny brzmiał w moim pokoju. Zdumiony i zachwycony, natychmiast kontynuowałem medytację i słuchałem moim okiem mądrości. Po kilku minutach ukradkiem otworzyłem oczy i słuchałem moimi ludzkimi uszami. Cudowny głos Mistrzyni wciąż śpiewał tak wyraźnie i fascynująco. Otwierałem i zamykałem oczy kilka razy. Minęło ponad dziesięć minut zanim głos Mistrzyni w końcu zanikł. Jestem wdzięczny za dodatkowe błogosławieństwo Mistrzyni dla mnie!
Niedługo potem łaskawa Mistrzyni pozwoliła mi mieć kolejne „wstąpienie do Nieba”. Byłem wysoko na niebie w świetlistej i kolorowej krainie Buddy, którą widziałem ostatnim razem. W chwalebnej, uderzająco kolorowej i niezwykle pięknej rezydencji otoczonej przez aury, ujrzałem najbardziej miłosiernego, wielkiego zbawiciela - Bodhisattwę Quan Yin (Avalokitesvara), ubranego w białą suknię i biały kapelusz, którego czciłem i pragnąłem zobaczyć od dziesięcioleci. W czasie najbardziej niepewnych i nieszczęsnych ostatnich lat, cała nasza rodzina, starzy i młodzi, zdołała przejść przez wszystkie trudy dzięki stałej opiece i błogosławieństwom Bodhisattwy Quan Yin.
Teraz rozumiem, że Bodhisattwa Quan Yin to moja droga Mistrzyni Ching Hai. Pisząc to powódź łez zamazuje mój wzrok. Błogie łzy wdzięczności spływają po moich policzkach. Po prostu nie mogę wyrazić mojej nieskończonej miłości i wdzięczności do Ciebie, moja kochana droga Mistrzyni!
Efekt uboczny weganizmu: twoje imię w Niebie nie może zostać utrzymane w tajemnicy.
Każdy z uczniów Mistrzyni ma podobne, inne lub więcej wewnętrznych duchowych doświadczeń i/lub błogosławieństw zewnętrznego świata; to tylko kilka przykładów. Zazwyczaj trzymamy je dla siebie, według porady Mistrzyni.
Aby obejrzeć lub pobrać więcej wypowiedzi, prosimy odwiedzić stronę: SupremeMasterTV.com/to-heaven
