جزئیات
دانلود Docx
بیشتر بخوانید
یکی از مشهورترین بیانیه های مرتون این بود: "برای من مقدس بودن یعنی خودم بودن. بنابراین، مسئله پرهیزکاری و رستگاری در واقع مسئله این است که خود را پیدا کنم و خود حقیقی ام را کشف کنم." او همچنین گفت: "ما در دنیایی زندگی میکنیم که کاملا شفاف است و خدا همیشه در حال تابیدن به آن است. این فقط یک داستان و حکایت خوب نیست، این حقیقت است." امروز ما گزیده ای از کتاب "اندیشه هایی در تنهایی"، اثر "توماس مرتون" را می خوانیم. جناب کشیش بینش عمیق خود را درمورد حالت معنوی درونی فرد هنگام ارتباط واقعی با خداوند ارائه می دهد.ایمان به تنهایی می تواند به ما نوری دهد که ببینیم اراده و خواست خدا در زندگی روزانه ما یافت می شود. بدون این نور، ما نمی توانیم تصمیم های درست بگیریم. بدون این یقین، ما نمی توانیم اعتماد بنفس و آرامش فوق العاده داشته باشیم. ما حتی وقتی بسیار روشن ضمیر هستیم، بطور دائم می لغزیم و سقوط می کنیم. اما وقتی در تاریکی معنوی واقعی هستیم، ما حتی نمی دانیم که سقوط کرده ایم. برای اینکه خود را از نظر معنوی زنده نگه داریم، باید ایمان مان را مدام تجدید کنیم.ما مانند ناخداهای کشتی مه شکن هستیم که با دقت به تاریکی مقابل خود نگاه می کنیم و به صداهای سایر کشتی ها گوش می دهیم و تنها در صورتیکه هشیار باشیم می توانیم به لنگرگاه خود برسیم. بنابراین زندگی معنوی اول از همه مسئله بیدار و آگاه ماندن است. ما نباید حساسیت خود را نسبت به الهامات معنوی از دست بدهیم. ما همیشه باید بتوانیم در اعماق روح که بطور معنوی زنده است، به کوچکترین هشدارهایی که گویی با غریزه پنهانی گفتگو می کنند پاسخ دهیم. مدیتیشن یکی از راه هایی است که در آن انسان معنوی خود را بیدار نگه دارد.در دعای مدیتیشنی، فرد نه تنها با ذهن و لب بلکه با کل وجودش در یک حس خاص تفکر و صحبت می کند. دعا پس از آن فقط یک فرمول از کلمات، یا یک سری از آرزوها که در قلب جاری شوند نیست –– بلکه جهت گیری کل بدن، ذهن و روان ما در سکوت، توجه و ستایش بسوی خدا است. همه دعاهای مدیتیشنی خوب تبدیل کردن کل وجود خود ما به خدا است. از این نظر، پس از آن نمی توان بدون نوعی آشوب درونی وارد مدیتیشن شد. منظور من از آشوب یک پریشانی نیست، بلکه خارج شدن از روال عادی، و رهایی قلب از نگرانی ها و دغدغه ها و مشغله فکری کارهای روزمره است.
