Үүнээс өмнө би Хэлифакс руу хуруугаа хөлдөөсөн хүнээс болж очиж байсан. (Өө.) Тэр бээлийгүй. Эмнэлэгт хүргэгдэж, гар хөл гээд энд тэндгүй боолт хийлгэх ёстой болсон. Энийг сонсоод сэтгэл минь эмтэрсэн. Тиймээс түүнд юмс аваачсан юм.
Хэлифакст дараа нь очиход бидэнд асуудал гарсан. Цас хэт их орж байснаас болоод онгоц буцаад онгоцны буудал руу ниссэн. (Хөөх.) Бид олон тэжээвэр амьтад гээд бусад зүйлстэй байсан. Тиймээс гэртээ нэг л хүн орхиж болохгүй байсан юм. (За.) Бас шинэ хүн. Нохдыг хэрхэн хооллохыг мэдэхгүй, мөн цасанд гарахаасаа өмнө нохдод хэрхэн дулаан хувцас өмсгөхөө мэдэхгүй. Цас маш гүн байсан. Буцах ёстой болсон. Хэлифакс-с Ст. Жон руу. Тэгээд онгоц зогсоод яваагүй. Онгоц, “За. Бидэнд бүгдийг тань байрлуулах зочид буудал бий, та нар эндээ үлдээрэй. Маргааш цаг агаар зүгээр болж, та бүхнийг буцаан хүргэнэ.” гэж хэлсэн. Надаас бусад бүх үйлчлүүлэгчид үлдсэн. Би, “Би явах ёстой.” гэж хэлээд гараад явсан. Би сайн дураараа явсан болохоор тэд буцаалт өгөөгүй. Тэдний буруу биш. Би ч асуугаагүй. “Би явах ёстой.” гэж хэлсэн. Тэгтэл тэд, “Гэвч та юу ч авахгүй шүү дээ.” гэсэн. Би, “За, хамаагүй. Санаа зоволтгүй. Намайг зүгээр л явуулчих.” гэсэн. Тэгтэл тэд, “Гэхдээ цаг агаар үнэхээр муу байна, Та явж чадахгүй. Явж чадахгүй.” гэж хэлсэн. Үүнээс өмнө би Хэлифакс руу хуруугаа хөлдөөсөн хүнээс болж очиж байсан. (Өө.) Тэр бээлийгүй. Эмнэлэгт хүргэгдэж, гар хөл гээд энд тэндгүй боолт хийлгэх ёстой болсон. Энийг сонсоод сэтгэл минь эмтэрсэн. Тиймээс түүнд юмс аваачсан юм. Угтаа би шуудангаар илгээхийг хүссэн ч, хэн ч түүнийг хаана амьдардгийг мэдээгүй. (Өө.) Тэр орон гэргүй хүн учраас хэн ч мэдээгүй. (За, Багшаа.) Би, “Тэгвэл, би Хэлифакс руу явах ёстой. Хэн нэгэн мэдэж л байгаа.” гэж хэлсэн. Учир нь ТВ-р үүнийг мэдээлсэн юм. Тиймээс магадгүй би тэнд очиж асуух хэрэгтэй байх. Тэд магадгүй ямар нэг зүйл мэдэх байх, эсвэл хаа нэгтэй байдаг буяны байгууллага. Хэн нэгэн түүнийг мэдэх л ёстой.
Тэгээд би Хэлифакс руу онгоцоор явсан ч таксигаар эргэж ирсэн. Тийм цаг агаарт хэн ч явахыг хүсээгүй учраас тийш явж зүрхэлсэн цорын ганц хүн нь тэр эмэгтэй таксины жолооч байсан. (Өө.) Урдах зам ч харагдахгүй. Гэвч би явах ёстой гэж хэлсэн. Тэжээвэр амьтад минь. Тиймээс тэр зөвшөөрсөн. Би, “Би танд хоёр, гурав дахин нэмж төлье.” гэж хэлсэн. Тэр мөнгөнөөс нь болоод явахыг зөвшөөрсөн. Би, “Өө, Бурханы аврал. Танд үнэхээр баярлалаа.” гэж хэлсэн. Тэгтэл тэр хагас километр л яваад, хэдэн зуун метр л яваад овоорсон цас мөргөөд өөрийгөө болон биднийг цасанд булчихсан. (Өө, Бурхан минь.) Азаар, бид бүгд гарч чадсан, ухсаар, ухсаар, ухсаар байгаад гараад ирсэн. Тэгээд тэр үед миний туслах Коста Рика-с ирсэн туслахдаа, “Та жолоод. Би энэ эмэгтэйд одоо итгэж чадахгүй нь.” гэж хэлсэн. (Үнэхээр аюултай.) Магадгүй тэр өдөржин жолоо бариад хэт ядарсан байсан байх. Энэ цаг үед, тэр жолоо барилгүй амарч байх учиртай. Гэвч биднээс болоод, биднийг өрөвдөөд, авч явсан. Мөн, бид түүнд сайн төлсөн. Гэвч би туслахтайгаа хамт жолоо барих ёстой байсан болохоор нүдээ ч бараг цавчиж чадаагүй. (За, Багшаа.) Үгүй, үгүй, үгүй! Аажуу. Аажуу. Одоо зүгээр, зүгээр, зүгээр. Яв, яв, яв, яв, яв. Яваарай гэхдээ удаан, удаан.” гээд л шөнөжин тэгж явсан. Ст. Жон-с Хэлифакс хүртэл хэдэн цаг явсныг мэдэхгүй. Бүр шөнө болсон байсан. (За, Багш аа.) Шөнөөр. Тэгэхэд таксины жолооч юу хийсэн гээч? Тэр ард суугаад харин би урд нь суусан. (Хөөх.) Би харах ёстой байсан ба, (За.) түүнийг бас сэрүүн байлгах ёстой болсон. Бид ярьж, жолоочийг сэрүүн байлгах хэрэгтэй байсан. Би дуулж, ярьж, замаа заасан. Зөвхөн түүнээс өөр хэн ч зам дээр байгаагүй. Бурханы аврал. Бас халтирч, гулгаж, баруун, зүүн тийш хазайж байсан. Би тэгэх учиргүй байсан юм. Гэхдээ итгэлтэй байсан.
Түүнээс өмнө, бид хүмүүсээс амжилттай асууж, тэр орон гэргүй хүнийг олоод түүнд мөнгө өгч чадсан. (Гайхалтай.) Гэхдээ би түүнд, “Хэнд ч бүү хэлээрэй. Өөрт тань сайн. Зөвхөн танд өгч байна. Өөртөө бэлэн мөнгө байгаа гэж хүмүүст бүү хэлээрэй. Аюултай.” гэж хэлсэн. Би түүнд чек өгөх боломгүй, тийм үү? Тиймээс түүнд хэдэн мянган доллар бэлэн мөнгөөр өгөөд, бас хувцас, бээлий, малгай, саравчтай малгай, оймс, гутал өгсөн. (Хөөх.) Гутлууд. Тэр орон гэргүй хүн, гэвч хэн нэгэн түүнд амьдрах агуулахын өрөө өгсөн байсан. Түүнийг нь сүмийн буяны байгууллага мэдэж байсан юм. Тэгээд асуусаар, асуусаар, асуусаар, нэг хүн нөгөөд хэлж, бас нөгөөдөө, дараа нь нөгөөдөө хэлээд бид тэнд нь очиж, сүмийн эцэг болон түүний эхнэр рүү залгахыг гуйсан. Тэд ирсэн. Үнэхээр даруухан хос. Тэд буян хийдэг. Орон гэргүй хүмүүст тусалдаг учраас түүнийг хаан байгааг мэдэж байсан. Тэд биднийг түүний амьдарч байсан агуулахын өрөөнд аваачсан. Тэр нь өрөө ч биш. Түүнд тэдний өгсөн буйдан байсан. Оргүйгээс дээр. Мөн түүний эргэн тойронд сандал энэ тэр гээд төрөл бүрийн тавилга байсан. Түүнд тэр л буйдан бас нойл орох хэдэн метр байсан. Тэгээд л болоо. Хэдэн метр ч, сүлжилдсэн. (За, Багш аа.) Бас дулаан зуух, эсвэл хоол хийх зүйл. Тэгээд л болоо. Тийм газар амьдарч байсан ч ядаж л дулаан байсан. Тэр яагаад хөлдөөсөн гээч? Ажил хийх гэж ажил хайж гараад тэгсэн. Хоолны төлөө ажиллах гэж. Гэвч түүнд өөрийгөө хучих юу ч байгаагүй. Хасах 40 градус байсныг санаж байна. (Өө!) Зарим өдөр нь хасах 30 гэвч зарим өдөр нь бага. Зарим өдөр нь хасах 40-с ч илүү. Тийм байсныг нь санаж байна. Гуч бол дулаан өдөртөө орно. Гэвч хасах 40 байсныг санаж байна. Би, “Хүмүүс ийм цаг уурт амьдардаг гэхэд итгэмээргүй юм!” гэж хэлсэн. Би туслахдаа тэгж хэлсэн. Машинаас дэлгүүр хүртэл алхаж чадаж байгаадаа итгэмээргүй юм. Тийм цаг агаарт би өөрийгөө хөлдөж үхнэ гэж бодсон. Урьд нь би хасах 40 градусыг амьдрахын аргагүй гэж төсөөлдөг байсан. (За.) Дэлгүүр гарч эсвэл үсээ ч янзлуулж чадахгүй!
Тиймээс би, “Өө, тэр хүн ямар ч бээлий, оймсгүй бол үнэхээр их зовдог байхдаа.” гэж хэлээд, надад явахаас өөр арга байгаагүй. Явахгүй л бол сэтгэлдээ зовж байсан. (За, Багш аа.) Тэр ямар их зовж байгааг төсөөлөөд. Үүнийг мэдрэх биш, төсөөлөхийн төдийд л би илүү зовж байсан учраас явсан юм. Тийм л зүйл болсон. Тэгээд азаар бид эргээд цагтаа ирж, хатагтайд мөнгө төлж, өглөө болтол амраг гээд түүнд буудлын өрөө авч өгсөн. Өглөө тэр жолоодоод явж болно. Би, “Та унтаж амарсан дээр. Одоо буцаж яваад хэрэггүй. Цаг агаар дээрдэж, аюулгүй болох хүртэл унтаж амраад, дараа нь явсан дээр.” гэж хэлсэн. Тэр, “За тэгье.” гэсэн. Тэгээд бид түүнд буудал захиалж өгөөд, төлбөрийг нь төлж, түүнийг тэнд нь орхисон. Тэгээд л баяртай гэж хэлсэн. Хэн нэгэн ирээд биднийг авсан. Ядаж л утсаар холбоо барьж болж байсан.
Та нарт энэ бүх түүхийг ярьж өгч байсан санагдах юм, гэх сайн санахгүй байна. Өөр мэдэхийг хүссэн зүйл байна уу? ( Багш аа, Та бүр Хэлифакс руу тийм аюултай цаг агаартай байхад ганц л хүний төлөө явсан нь үнэхээр сэтгэл хөдлөм байсан, ) Тийм, хамаагүй дээ. ( ба яг л нийтлэлд гарсан шиг. Тэнд Багшийг сагс дүүргэхийг хараад зогсож байсан дэлгүүрийн менежерийн хэлсэн үгийг оруулсан байсан, )Тийм. ( “Итгэмээргүй. Би урьд өмнө хэзээ ч ийм зүйл харж байгаагүй, би энд таван жил болж байна. Манай бизнесийн тайланд ч ийм зүйл байхгүй.” гэж хэлсэн. Тэгэхээр буян үйлддэг бизнесүүд хүртэл, Багшийн хийсэн зүйлтэй харьцуулахааргүй байдаг гэсэн үг. Үнэхээр гайхалтай. ) Тэр бол буяны дэлгүүр биш. Бидний ярьж байгаа нь өөр өөр дэлгүүр. Ст. Жон-д байдаг сүм бол Авралын Арми, тэд хандивын дэлгүүр ажиллуулдаг. Харин миний худалдан авалт хийсэн дэлгүүр бол дээд зэрэглэлийн хувцасны дэлгүүр. (За, за.) Тиймээс би бас хандив өгсөн юм, учир нь угтаа бол бид хувцсыг өгөөд л явахыг хүсэж байсан ч Авралын Армын хошууч надад зэргэлдээх газрын талаар хэлсэн. Тэр худалдан авч чадвал, зарим зүйлд сайн гэж хэлсэн. Магадгүй тэр орон гэргүй хүмүүст орогнох байр ч билүү хийх гэж байсан, би мартсан байна. Тэгээд би түүнд газар авах мөнгийг нь өгсөн. Нэлээд хямд. Би гайхсан. (Хөөх.) Магадгүй тэр буяны байгууллага болохоор тэгсэн байх. Тийм болохоор тэд түүнд хямд үнэ ч юм уу өгсөн байх. Тэгээд бас өөр нэг бий, өөр байгууллага-д би их мөнгө гаргаж авч чадахгүй байсан болохоор бэлэн мөнгө өгсөн. Тэр өдөр гаргаж авсан мөнгөө, бүр илүүг тэдэнд өгсөн, гаргаж авснаасаа илүүг өгсөн. Миний бодлоор би өдөрт ердөө л 20,000 Канад доллар гаргаж авах боломжтой. Надад хэзээ ч тийм их хэрэг болж байгаагүй учраас нэмж асуугаагүй. Азаар надад зээлийн карт байсан; урьд нь байдаггүй байсан юм. Би Америкт юу ч үгүй байсан. Мөн миний мөнгө – шавь маань тэнд маш том банкны данстай байсан. Би түүнтэй нэгдэхийг хүсэж байна гэж хэлэхэд, тэд, “Та түүний мөнгөнөөс авахыг хүсэж, тийм үү? Тийм учраас та нэгдэхийг хүсэж.” гэсэн. (Өө.) Тэгээд надад өгөөгүй. Түүнтэй дансаа нэг болгохыг тэд зөвшөөрөөгүй. Миний мөнгө байсан юм, тэр Тайвань (Формоса)-с хэсэг хугацааны өмнө авчирсан байсан юм. Бүх шавь нар мөнгөтэй. Миний бизнесийг тэд удирддаг. Тэд энэ тэрийн менежерүүд. Урьд нь надад бараг л юу ч байгаагүй. Одоо надад жаахан байгаа, би энд эсвэл тэнд хоолыг тань идэх гэж очоогүй гэдгээ дэлхийд харуулах гэж л тэгдэг. Би харж хандах боломжтой. Заримдаа гэрээс гарагч нарт зориулна. Албан ёсны бичиг цаасанд зориулна. Үгүй бол надад ямар ч мөнгө орж ирж байгаа харагдахгүй байна. Мэдээж, би юугаар ч дутаагүй. Шаардлагатай бол мэдээж би асууж болно. Гэвч бараг л юм хэрэг болдоггүй. Би асуух дургүй. Хамааралтай байдал бол үнэхээр мөн чанар, миний шашны эсрэг зүйл. Тийм яриа байдаг. Би асуугаад байхгүй бол ахин асуудаггүй. (За, Багш аа.) Эсвэл автоматаар хийгдээгүй бол, асуудаггүй. (За.) Надад их зүйл хэрэггүй. Миний хувцас, үзэсгэлэнтэй гэх мэт бүх зүйлсийг би зөвхөн ажилдаа л өмсдөг. Яг л дүрэмт хувцас шиг. Онцгой дүрэмт хувцас шиг. Үлдсэн нь, надад их хэрэггүй. Би хямд, энгийн, тухтай хувцас өмсөж болно. (За, Багш аа.) Надад үнэндээ их зүйл хэрэггүй.
Их Багш болоогүй байхдаа би Парист ажилгүй гурван өдөр өлсөж байсан. (Өө, Бурхан минь.) Ажилгүй, ажил хайгаад л. Өөртөө мөнгө байхгүй гэдгээ ч би хүмүүст хэлээгүй, намайг ажиллуулдаг байсан хүмүүст хэлээгүй. Тэгээд зарим нэг сэтгэл санааны шалтгаанаас болоод гарахад, тэд надаас жаахан мөнгө авах уу гэж асуусан. Би, “Үгүй, үгүй, баярлалаа. Зүгээр ээ.” гэж хэлсэн. (Өө.) Тэднийг буруугаар ойлгохыг би хүсээгүй юм. Би тухайн үед тэр гэрийн эзэн эрэгтэйд хайртай болсон байсан. (Өө.) Энэ түүхийг та нарт ярьчихсан. (Тийм, Багш аа.) Учир нь түүний эхнэр нь түүнд үнэхээр хатуурхдаг байсан. (Өө.) Тэр эмч байсан юм; хэдийнээ завгүй байж, гэртээ ирээд хүүхдүүдийнхээ төлөө энэ тэрийг хийх ёстой болдог. Эхнэр нь хийж болох байсан. Гэтэл бас тэр нөхөртөө эелдгээр хэлээгүй. Тэр, “Хөөе, тэрийг хий! Хөөе, энийг хий!” гээд яг л захиргаадаж байгаа мэт байсан. Тиймээс түүнийг жаахан өрөвдөж, тэр нь аажмаар романс болж хувирсныг би мэдээгүй. Гэвч би хянаж чадаж байсан ба тэр эрэгтэйг тийм байдлыг эвдэхэд нь зугтах хэрэгтэй болсон. (За, Багш аа.) Тэр бас надад талтай байсан учраас би тэнд байрлах боломжгүй болсон. Аюултай. Хэрэв би ганцаараа байсан бол хянаад байж чадна, гэвч би залуу байсан юм. Тиймээс би явах ёстой гэж хэлсэн. Учир нь би шууд л больсон. Надад байрлах газар байхгүй, ямар ч мөнгөгүй болсон байсан, (Өө.) – оюутан байсан юм. Автобусаар явах хэдхэн доллар байсан ч талх авч хүрэхгүй. Талх авчихвал надад ийш тийш ажил хайж явах мөнгөгүй болох байсан. Тэгээд гурван өдрийн турш, надад юу ч байгаагүй. Тэгээд цэцэрлэгт алхаад, ажил хайж байтал нэг хүн хүрч ирээд надад 800 франк санал болгосон, тухайн үеийн Франц мөнгө. Хэчнээн ам.доллар байсныг нь мэдэхгүй, магадгүй хагас нь байсан байх. (Өө, хөөх.) Түүнтэй хамт явбал 800-г өгнө гэсэн. Тэгэхэд нь би, “Та явахгүй бол би цагдаа дуудлаа.” гэж хэлсэн. (Хөөх.) Би ноцтой харагдсан учир тэр явсан. Ядаж л тэр боловсон. (Тийм, Багш аа.) Тун боловсон. Би бага байхдаа ч тийм байсан. Аулакт (Вьетнамд), би нэг газар руу явахад надад их мөнгө байгаагүй- оюутан байсан болохоор байшингийн эзэн нь найзын найз байсан тул намайг байлгасан. Тэгээд тэд хоол бэлтгээд надад зориулаад үлдээсэн байсан. Намайг өрөөнөөсөө гарахаас өмнө тэд явчихсан байсан учраас би надад үлдээсэн эсэхийг мэдээгүй. Идэж зүрхлээгүй. Тиймээс гараад зүгээр л талх идэж ус уусан. (Өө, Бурхан минь.) Тиймээс ямар нэг зүйл гуйх гэдэг бол үнэхээр.... Надад их тухгүй байдаг. (За, Багш аа.)
