Butiran
Muat Turun Docx
Baca Lebih Lanjut
“Kita sebenarnya ialah satu bangsa. […] Perpecahan membahagikan kita kepada unit ketamakan yang kecil, terhad, pentingkan diri, timbulkan ketakpuasan, kerakusan, kelakuan merebut, peperangan yang berpanjangan, benih masa depan yang lihat diri sendiri saja membawa kepada lebih banyak pertumpahan darah, pencemaran, kemusnahan, kelaparan, balasan. Kasih sayang menyatukan kita; kasih sayang mencari kesamaan, ikatan bersama. Kasih sayang tidak pedulikan perbezaan. Mencari cara kecil untuk bersatu.Kasih sayang adalah buta warna dan kalis bunyi. Ia alu-alukan semua orang dan jalan mereka ke dalam ruang terdalam kelembutan, belas kasihan, kedamaian dan kegembiraan. Kasih sayang ialah perekat yang mengikat kita bersama. Kasih sayang mengikat luka kita, kasih sayang mengikat kita kembali kepada Sumber kita, iaitu Kasih Sayang. Kasih sayang bawa kita kepada Kasih Sayang. […] Kerana apabila kita pilih kasih sayang, kita, seperti yang Santo Francis katakan, ‘Tuhan, biarlah aku menjadi wadah Kedamaian-Mu.’ Kita sebenarnya semuanya satu bangsa. Biarlah kita menjadi Kasih Sayang. Biar kita menyayangi.”(Sekarang saya ingin memperkenalkan Greg Smith, seorang anggota Mazhab Kesalinghubungan agama Buddha yang diasaskan oleh Thích Nhất Hạnh semasa Perang Vietnam.) […] Melihat dengan dalam, kita nampak kita semua kesakitan pada tahap yang berbeza-beza. Sesetengah daripada kita sakit pada badan kerana tercedera semasa melawan api atau melarikan diri dari kebakaran. Orang lain, banyak lagi daripada kita kesakitan kerana mendambakan harta benda yang hilang. Banyak daripada kita kesakitan kerana mendambakan keadaan sebelumnya. Banyak drpd kita, sesetengah drpd kita kesakitan kerana ada ketakutan yang berlarutan daripada apa yang berlaku sebelumnya. Dan kita semua kesakitan kerana kita berhubungan dengan komuniti. Kita semua saling berhubung dan saling berkaitan dengan cara tak ketara.Kita boleh mula pulih sekarang. Ingatlah akan nafas dalam fikiran, hidup pada detik sekarang. Kita mula sembuhkan kesakitan ini. Bagi kesakitan kita sendiri, kita boleh berlatih untuk lepaskannya. Kita boleh berlatih untuk lepaskan genggaman pada benda yang hilang – benda yang bersifat fana. Kita boleh mengingatkan diri tentang apa yang kekal dengan berhenti banyak kali sehari, bernafas dan berkata, “Aku dapatkan perlindungan pada masa ini.” Bagi menyembuhkan kesakitan jiran kita yang juga merupakan kesakitan kita, kita boleh mulakan di sini dan sekarang menyemaikan benih pemulihan. Kita boleh tunjukkan kemurahan hati kepada mereka sekarang. Semoga jiran kita ceria. Semoga jiran kita tenang. Semoga jiran kita bebas daripada penderitaan.
