และฉันอยากจะบอกลูกศิษย์ อย่างน้อย คนที่ฟังอยู่ว่าคุณต้อง ประหยัดทุกสิ่งที่คุณทำได้ ไม่ใช่แค่เพราะเงิน แต่เป็นกรรม นอกจากนี้ยังมีสำหรับคนอื่น ๆ ที่ต้องการ ถ้าเราใช้มากเกินไป คนอื่นอาจ จ่ายไม่ไหว เพราะของไม่พอ ราคาจะสูงขึ้น (ครับ เข้าใจครับ อาจารย์) ฉันเลยประหยัดไฟ ฉันไม่เปิดไฟทุกดวง ในที่ที่ฉันไม่ต้องใช้มัน ไม่ใช่เพราะฉันประหยัดเงิน แต่เผื่อคนอื่นจะได้ใช้ แบ่งกันใช้ (ครับ อาจารย์) เพื่อไม่ให้ราคา สูงเกินไป และทำให้คนอื่น เดือดร้อนและสิ้นหวัง
แต่ฉันอยากจะบอกคุณทั้งหลาย ที่เรียกว่าลูกศิษย์ ว่าถ้าคุณยังเชื่อในตัวฉัน และถ้าคุณยังอยากมีชีวิตอยู่ เผื่อคุณต้องการ เลือกที่จะอยู่หรือเอาชีวิตรอด อะไรก็ตามที่คุณทำได้ คุณอาจจะไม่ตาย เราอาจจะชนะ เพราะสวรรค์ก็บอกฉัน ในการทำสมาธิครั้งหนึ่งของฉัน ในความมืดมิดของค่ำคืน ว่า "อย่าหมดความหวังของท่าน ที่จะช่วยโลกของท่าน"
ฉันจะให้รูปถ่าย แล้วคุณจะเห็นการเขียนหวัด ๆ ของฉันในความมืด ฉันต้องใช้ปากกา และนิ้วอีกข้างไว้นำการเขียน (ว้าว) ดังนั้นมันไม่เหมือนเส้นตรง เพราะถ้าฉันไม่ใช้ นิ้วอีกข้างลากมัน ฉันก็อาจจะเขียนคำหนึ่ง ทับอีกคำหนึ่ง (ครับ อาจารย์) ดังนั้น มันพูดว่า "อย่าหมดความหวัง ของท่านที่จะช่วยโลกของท่าน" โอ้ และนั่นทำให้ฉันรู้สึก มาก มาก... ดีขึ้นมากหลังจากนั้น (ครับ อาจารย์) และฉันติดมันบนผนัง ที่ฉันทำงานอยู่ ฉันจะให้รูปถ่ายนั้น แก่คุณ (ขอบคุณครับ อาจารย์) อย่าหัวเราะงานเขียนของฉัน (ไม่ครับ อาจารย์) เพราะมันเขียน ในความมืดสนิท ตอนนั้นฉันหาไฟไม่เจอ และฉันก็ไม่อยากให้แสงมา รบกวนนิมิตต่อเนื่องของฉัน รวมถึงสิ่งอื่น ๆ อีกหลายอย่าง (เข้าใจครับอาจารย์ ครับ อาจารย์) ดังนั้น ฉันแค่ใช้สองมือ มือหนึ่งถือปากกา และอีกมือ กับนิ้วไว้ตามรอยมัน วางนิ้วอีกข้าง ไว้บนหน้ากระดาษเพื่อที่ฉันจะได้รู้ ว่าตรงไหนที่ฉันเขียนไปแล้ว ฉันจะได้ไม่เขียน ไปบนที่ที่นิ้วกดอยู่ (ครับ อาจารย์ เข้าใจครับ อาจารย์) นั่นคือวิธีที่ฉันคอยกดนิ้ว ไปทีละบรรทัด แต่มันก็ยังดูไม่ดีมากนัก แต่ยังไง คุณก็ยังอ่านได้ ฉันคิดว่ามันจะอ่านไม่ออก แต่ฉันอ่านมันแล้วมันก็โอเค
ฉันอยากบอกคนที่เรียกว่าลูกศิษย์ ของฉันว่า ถ้าคุณยังเรียกฉัน ว่าอาจารย์ โปรดฟังให้ดี ถ้าคุณอยากรอดชีวิต โปรดเตรียมหลายสิ่งหลายอย่าง เช่น ไฟฉายพลังแสงอาทิตย์ อะไรก็ได้ที่ใช้พลังแสงอาทิตย์ แล้วก็เตรียมอาหาร (ครับ อาจารย์) อย่างน้อยให้อยู่ได้สักสองสัปดาห์หรือ หลายเดือน หรือมากกว่านั้นถ้าคุณทำได้ สิ่งที่จะ ไม่เน่าเสียเร็ว (ครับ) และถ้าคุณใช้บางอย่างเพราะ ใกล้จะหมดอายุ คุณก็ซื้อ อันใหม่มาแทนที่ในตู้ กับข้าวหรือในห้องใต้ดิน ของคุณ ไม่ว่าคุณจะ เก็บอาหารไว้ที่ใดก็ตาม สิ่งที่ไม่จำเป็นต้องใส่ใน ตู้เย็น เช่น ข้าว บะหมี่แห้ง และถั่ว ชนิดต่าง ๆ ถั่วแห้ง หรือถั่วกระป๋อง อาหารกระป๋องและอาหารแห้ง คุณเก็บไว้ทานเอง เผื่อว่าเกิด เหตุฉุกเฉินจริง ๆ ฉันหวังว่าจะไม่ ฉันหวังว่าจะไม่ โปรดอธิษฐาน ว่าสิ่งที่ฉันพูดกับคุณนั้นผิด แต่เพียงเตรียมเผื่อไว้ ใครจะรู้? (ครับ อาจารย์) ตอนนี้ เตรียมอาหารและ เตรียมบางอย่างสำหรับกรณีฉุกเฉิน สำหรับทำบ้านให้อบอุ่น ดูอินเทอร์เน็ตเพื่อ เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่าง ที่คุณสามารถเอาตัวรอด ได้ในกรณีฉุกเฉิน (ครับ อาจารย์) ฯลฯ...
ในกรณีที่ระเบิดปรมาณูหรือ ระเบิดนิวเคลียร์ระเบิดที่ไหนสักแห่ง แม้ว่าจะไม่ได้อยู่ใกล้คุณเกินไป และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ถ้าอยู่ใกล้คุณ อย่าออกไปข้างนอก อย่าออกไป ให้นานที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ขึ้นอยู่กับว่าคุณอยู่ที่ไหน แน่นอน เพียงแค่อยู่ในบ้าน กินทุกอย่างที่คุณมี ในตู้กับข้าว ปลอดภัยกว่า อย่าพยายามออกไป หาอาหารหรือเก็บ ข้าวของจากไร่นา พวกมันปนเปื้อนและ คุณจะหายใจเอาอากาศ ที่ปนเปื้อนเข้าไป แค่อยู่ในบ้าน ถ้าคุณทำได้ หรือที่ใดก็ตามภายใน ให้อยู่นิ่ง ๆ (เข้าใจครับ อาจารย์ ครับอาจารย์) มีบางอย่างที่เรียกว่า ยาต้านรังสี ฉันไม่รู้ว่าได้ผลแค่ไหน แต่พวกคุณลองดู ว่าดีไหม คุณก็เตรียมหาไว้ติดบ้านกัน เผื่อไว้ (ครับ อาจารย์) แต่ถ้าอาวุธนิวเคลียร์ตกลง
ภายในรัศมี 50 กิโลเมตร ใกล้ที่คุณอยู่ คุณก็อย่ากินอะไรจากไร่นานั้น เป็นเวลาอย่างน้อย หลายสัปดาห์หรือหลายเดือน เพราะมันจะปนเปื้อนรังสี ของระเบิดปรมาณู หรือระเบิดนิวเคลียร์ (ตกลงครับ อาจารย์ เข้าใจครับ อาจารย์)
“การรู้ว่าต้องทำอะไร ในชั่วโมงแรกของการโจมตี ของนิวเคลียร์อาจ หมายถึงความแตกต่างระหว่าง ความเป็นกับความตาย ระเบิดปรมาณูทำลาย หรือทำให้บาดเจ็บได้สามวิธี: โดยการระเบิด ความร้อน และ กัมมันตภาพรังสี สิ่งเหล่านี้คืออาวุธ ของระเบิดปรมาณู ที่เราต้องป้องกัน
เจฟฟ์ ชเลเกลมิลช์ รองผู้อำนวยการศูนย์เตรียม ความพร้อมรับมือภัยพิบัติ แห่งชาติ กล่าวว่า "หากคุณเห็นแสงแลบของนิวเคลียร์ สิ่งแรกที่ต้องทำ คือหลบหลังสิ่งกีดขวาง ในกรณีที่คลื่นกระแทกมา" โปรดทราบว่าคลื่นกระแทก เคลื่อนที่ด้วยความเร็ว หลายร้อยกิโลเมตรต่อชั่วโมง ดังนั้นคุณไม่มีเวลานาน ที่จะหาที่กำบัง ผู้เชี่ยวชาญด้านความปลอดภัย จากรังสี บรูค บัดดีเมียร์ แนะนำให้หาที่กำบัง หลังสิ่งที่มีโครงสร้างแข็งแรง: "เมื่อฉันคิดว่าฉัน จะไปหาที่ใดเพื่อป้องกัน ผลกระทบฉับพลัน และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง จากคลื่นระเบิด ฉันนึกถึง สิ่งประเภทเดียวกับที่ เราทำกับพายุทอร์นาโด อยู่ในบริเวณ ที่หากเกิดแรงสั่นสะเทือน สิ่งต่าง ๆ จะไม่ตกลงมาทับคุณ" หากคุณสามารถเอาชีวิตรอดจาก คลื่นกระแทกได้ เรื่องน่าเศร้า คงไม่ง่ายไปกว่านี้อีกแล้ว ตอนนี้ เป็นการแข่งขันกับเวลาอย่างแท้จริง “คุณจะมีเวลาดำเนินการ เพื่อให้คุณและ ครอบครัวของคุณปลอดภัย สิ่งที่สำคัญที่สุด: เข้าไปข้างใน อยู่ข้างใน และคอยติดตาม" ความเป็นไปได้คือคุณมี เวลาระหว่าง 10 ถึง 20 นาที ในการหาที่กำบัง
ก่อนอื่น อย่าอยู่ในรถของคุณ ประตูโลหะและ หน้าต่างกระจก จะบางเกินไป ที่จะปกป้องคุณ จากรังสีแกมมา บ้านเคลื่อนที่ไม่ใช่ ที่กำบังที่เพียงพอเช่นกัน ให้ลองหาห้องใต้ดินหรืออาคาร หลายชั้นที่ใหญ่กว่าแทน จดจำปัจจัยสำคัญคือ การวางชั้นหนา ๆ ระหว่างคุณกับผลกระทบ เรากำลังพูดถึงคอนกรีตหรือ อิฐ ดังนั้น ตึกระฟ้ากระจก ที่สวยงามหรือบ้านที่สร้าง จากไม้และปูนปลาสเตอร์ จึงไม่ใช่ทางออกที่ดีที่สุดของคุณ หากคุณอยู่ในเมืองที่มีระบบ รถไฟใต้ดิน การลงไปลึก เข้าไปข้างในก็จะมีการป้องกัน ในระดับที่เหมาะสมเช่นกัน สมมติว่าคุณได้เข้าไปข้างใน ที่ไหนสักแห่งเหนือพื้นดิน ให้หลีกเลี่ยงชั้นบนสุด ผลกระทบทั้งหมด จะตกลงบนหลังคา และประเด็นทั้งหมด ของการเข้าไปข้างใน คือการอยู่ให้ไกลที่สุด เท่าที่จะทำได้จากฝุ่นละออง ที่ไม่พึงประสงค์ซึ่งปล่อย รังสีแกมมาในระดับที่ เป็นอันตราย ซึ่งอาจ นำไปสู่พิษจากรังสี ให้ไปที่ศูนย์กลาง ของอาคารแทน หากมีเวลาที่จะปิดบริเวณ ที่อาจมีการรั่วไหล เข้ามา เช่น ประตู เตาผิง เครื่องปรับอากาศ หน้าต่าง ก็ควรทำ
โอเค มาดูสถานการณ์ ที่แตกต่างออกไปเล็กน้อย สถานการณ์ ไม่ได้ราบรื่นนัก ครั้งนี้ เราได้ละทิ้งรถของเรา และวิ่งพุ่งไปยังอาคาร ที่ดูมั่นคงแข็งแรงที่ใกล้ที่สุด แต่ผลกระทบอาจจะเริ่ม ตกลงมารอบตัวคุณ หากคุณคิดว่าเป็นเช่นนั้น สิ่งที่ดีที่สุดที่ควรทำ คือปิดจมูกและปาก ด้วยเศษผ้าและหลับตา สะดุดคลำไปมาแบบนี้ คงไม่ง่าย ในตัวอย่างนี้ มันใช้เวลา 15 นาที เพื่อเข้าไปข้างในจริง ๆ มีผลกระทบใด ๆ ตกใส่คุณหรือไม่? มันอยู่ในเส้นผมหรือ บนเสื้อผ้าของคุณ? อาจเป็นไปได้ ซึ่งหมายความว่า คุณมีความเสี่ยงที่จะได้รับ พิษจากรังสีเฉียบพลัน ถอดเสื้อผ้าชั้นนอกออก อย่างระมัดระวัง สิ่งนี้สามารถกำจัดสาร กัมมันตภาพรังสีได้ 90% ใส่ในถุงพลาสติก และทิ้งไว้ที่ไหน สักแห่งให้พ้นทาง ค่อย ๆ ทำ การเช็ดชุดอุปกรณ์เร็วเกินไป อาจทำให้ฝุ่นกัมมันตภาพรังสี กระจายออกไปได้ และนั่น ไม่ได้ช่วยอะไรใครเลย ฝักบัวอาบน้ำก็ ค่อนข้างสะดวก ยังไงก็ตาม ให้ชำระล้างตัวเอง ด้วยสบู่และแชมพูเพื่อ ช่วยล้างออก แต่หลีกเลี่ยงการใช้ครีมนวดผม มันจะผูกอนุภาคกัมมันตภาพรังสี เข้ากับเส้นผมของคุณ แม้ว่าจะไม่มีฝักบัว ให้ล้างหน้า มือ และส่วนต่าง ๆ ของร่างกายที่ไม่ได้ปกปิด ด้วยอ่างซักล้าง ผ้าชุบน้ำหมาด ๆ หรือทิชชู่เปียก อีกครั้ง สิ่งสำคัญ คือการใช้น้ำปริมาณมาก และค่อย ๆ ทำ สิ่งที่ไม่อยากให้คุณทำคือ คือเกาตัวเองและปล่อย ให้สารกัมมันตภาพรังสี เข้าสู่ผิวหนังของคุณ
ถึงตอนนี้น่าจะผ่านไป แล้วหนึ่งชั่วโมง ซึ่ง หมายความว่าสารกัมมันตภาพรังสี ที่ออกมาด้านนอกจะ สลายตัวไปแล้ว 50% ภายใน 24 ชั่วโมงแรก มันจะสูญเสียพลังงานไป 80% และหายไปเป็น 99% หลังจากผ่านไปสองสัปดาห์ แต่จำไว้ว่าหากรังสี สูงมากพอในตอนแรก 1% นั้นก็ยังอาจเป็นอันตรายได้ ดังนั้นการอยู่ภายในให้นานที่สุด เท่าที่จะเป็นไปได้ จึงช่วยลดโอกาส ในการปนเปื้อน”
ถ้าคุณมีฟาร์มหรือ ที่ดินรอบ ๆ คุณหรือสวน ให้ใช้พื้นที่นั้นให้เกิดประโยชน์สูงสุด เพื่อปลูกผัก ทุกครั้ง
และถ้าคุณไม่มี คุณอาจจะ เบียดเสียดกัน และปล่อยให้ห้องว่างหนึ่งห้อง และในห้องนั้น คุณปลูกผัก ไม่จำเป็นต้องเป็น ผักอะไร “ใหญ่โต” ก็ได้ ผักอะไรก็ได้ที่คุณกิน พวกมันส่วนใหญ่ ตัวอย่างเช่น แม้แต่กะหล่ำปลี ถ้าคุณเอาใบทั้งหมดออก ตรงกลางจะมีแกน ถ้าคุณไม่ตัดแกนลึกเกินไป ที่จะทำลายมัน คุณก็แค่ปลูกมัน ลงดินแล้วรดน้ำ มันก็เติบโต (ครับ อาจารย์) ฉันสัญญา มันจะโต (ครับ) ฉันทำอย่างนั้นมาก่อน มันช่วยได้ มันเติบโตจริง ๆ และแม้แต่สะระแหน่ คุณเอาใบออกบางส่วนแล้ว เหลือแต่ก้าน คุณปลูกมัน กิ่งเล็ก ๆ คุณปลูกมันลงในดิน - มันจะงอกขึ้นมาใหม่
และผักอย่างบ็อกฉ่อย และอะไรทำนองนั้น คุณแค่ตัดใบและ เหลือปลายของบ็อกฉ่อย หรือผักไว้ ประมาณสองถึงสามนิ้ว (ห้าถึงเจ็ดเซนติเมตร) แล้วปลูกมันใหม่อีกครั้ง (ครับ อาจารย์) มันจะงอกออกมาใหม่ - และแกนบร็อกโคลี ทุกอย่าง ฉันทำอย่างนั้นมาก่อน (ครับ อาจารย์) ฉันคิดว่าฉันอาจจะมี รูปถ่ายที่ไหนสักแห่ง พวกเขาเติบโตจากแกนนั้น พวกเขาเติบโตอีกครั้ง เหมือนใหม่ในเวลาไม่นาน (ว้าว เข้าใจครับ อาจารย์ ครับ อาจารย์) มันโตจริง ๆ และคุณสามารถซื้อเมล็ดพันธุ์ จำนวนมาก ถั่วจำนวนมาก และเริ่มปลูกผักได้แล้ว ฉันหมายถึง ถั่ว พวกมันโตเป็นต้นงอกได้ และแม้แต่ในกรณีที่ขาดแคลน ถั่วงอกและถั่วเมล็ดแห้ง ก็เพียงพอสำหรับคุณ ที่จะบริโภคและประทังชีวิต (ครับ อาจารย์ เข้าใจครับ อาจารย์)
ถั่วและเมล็ดพืช ก็ไม่เสียเร็วนัก คุณสามารถปลูกมัน ไว้กินได้ตลอดเวลา แทนที่จะออกไป ซื้อผัก เพราะในยามฉุกเฉิน อาจไม่มีร้านค้า ไม่มีผักให้คุณซื้อ (เข้าใจครับ)
และเก็บน้ำไว้ในภาชนะ แกลลอน (ประมาณสี่ลิตร) หรืออะไรก็ได้เตรียมไว้ให้พร้อม (ครับ อาจารย์ โอเคครับ อาจารย์) และในกรณีฉุกเฉินก็ เก็บไว้ดื่ม ไม่ต้องอาบหรืออะไรก็ตาม อาจจะแค่ทำความสะอาดฟัน แต่ไม่อาบน้ำ อาจใช้ผ้าเปียก เช็ดตัว เมื่อจำเป็น ไม่จำเป็นต้องเช็ดทุกวัน (ครับ อาจารย์ เข้าใจครับ อาจารย์) ในศาสนาพุทธ พระสงฆ์ อาบน้ำทุกสองสัปดาห์ ฉันก็ทำเหมือนกัน และมันไม่เป็นอะไร ทุกวันนี้ ก็โอเคดี แน่นอน ถ้าฉันต้องออก ไปบรรยาย ฉันก็ต้อง ทำตัวให้สะอาดมากขึ้น แต่ฉันรู้สึกสะอาด อย่างที่ฉันทำ และคุณไม่ต้องกินข้าว สามมื้อต่อวัน ถ้าไม่ทำงานหนัก คุณไม่ออกไปไหน ปกติมื้อเดียวก็พอ คุณแค่กินจนกว่าคุณจะมีความสุข และแค่นั้นที่คุณต้องการจริง ๆ (โอเค อาจารย์ เข้าใจครับ อาจารย์)
