รายละเอียด
ดาวน์โหลด Docx
อ่านเพิ่มเติม
เมื่อใดก็ตาม และยังมีอีกที่หนึ่ง ฉันชอบอเมริกา ภูเขาแห่งหนึ่ง ในซานโฮเซ แคลิฟอร์เนีย และภูเขานั้น เป็นที่เดียวที่ยังมีต้นไม้ พืชต่าง ๆ และดอกไม้ป่าอยู่ ที่เบ่งบานสวยงามมากในฤดูใบไม้ผลิ […] ฉันรักที่นั่นมาก ๆ จริง ๆ ฉันสามารถเดินไปรอบ ๆ ได้ตลอดทั้งวัน เพื่อดูดอกไม้ ต้นไม้ และทะเลสาบ ฉันมีความสุขมากที่นั่น […] สถานที่สองสามแห่งนี้ ฉันอยากอยู่ที่นั่นไปตลอดกาล เพราะไม่มีใครอยู่รอบ ๆ - มีแค่คุณ ภูเขา ชาวนก ต้นไม้ และแหล่งน้ำเล็ก ๆ สักแห่ง […]
วันก่อน ฉันคุยกับคุณเรื่อง หนึ่งมื้อต่อวัน ฉันไม่เคยตั้งใจจะบอกคุณเลย […] แต่แล้ว ฉันก็หลุดปากบอกไป [...] ฉันไม่ต้องการ ผลที่ตามมา กรรมที่เพิ่มทวีคูณของมัน ฉันก็ไม่อยากให้ใคร มาเลียนแบบมัน [...] แต่ต่อมาสวรรค์บอกฉันว่า มันควรจะถูกเปิดเผย แม้ว่าฉันจะถอนหายใจ ด้วยความโล่งอก แต่ฉันก็ยัง ไม่ชอบให้ส่วนนั้นถูกเปิดเผย ในที่สาธารณะเช่นนั้น แต่แล้ว ฉันก็รู้ว่า ทำไมมันถึงเป็นแบบนั้น มันมีอีกเหตุผลหนึ่ง ฉันจะได้บอกคุณว่า อย่าสุดโต่ง และดูแลร่างกายของคุณ ดูแลสุขภาพของคุณ ฯลฯ เพราะพระเจ้า ไม่ทรงต้องการให้ผู้คน จำกัดตัวเองมากเกินไป ด้วยวินัย ที่บ้าคลั่งบางอย่าง ซึ่งไม่จำเป็นขนาดนั้นต่อมา ฉันก็จำได้ว่า พระพุทธเจ้าทรงอนุญาตให้ พระภิกษุและแม่ชี ดื่มน้ำผักและน้ำผลไม้ ที่มีคุณค่าทางโภชนาการ ในช่วงบ่าย หลังเที่ยงด้วยซ้ำ ซึ่งปกติแล้ว จะเรียกว่า เป็นเวลา มื้อเดียวต่อวัน จากนั้น ฉันก็นึกถึง โยคีหรือผู้บำเพ็ญจำนวนมาก ที่ฝึกฝนการลงโทษร่างกาย นานาชนิด และฉันถามพระเจ้าว่า มันช่วยให้ พวกเขาหลุดพ้นจริง ๆ หรือไม่ "เพราะพวกเขา ทำทุกอย่างเพื่อพระองค์ ไม่ใช่หรือ?" พระเจ้าก็ตอบว่า "ไม่" พระเจ้าไม่ต้องการให้ผู้คน ทำร้ายวิหารของพระองค์ ร่างกายเป็นวิหารของพระเจ้า และเราควรเคารพมัน เราควรดูแลมันอย่างดี อย่างสมเหตุสมผล ฉันหมายถึงว่า อย่าสุดโต่ง แน่นอน เว้นแต่จะจำเป็นในบางครั้ง เช่น ถ้าคุณต้อง ออกโทรทัศน์ เช่น โทรทัศน์สุพรีมมาสเตอร์ คุณต้อง แต่งตัวตามวาระ และแต่งหน้า และทั้งหมดนั้น มันคือความคิดของฉันทั้งหมดฉันต้องการให้ผู้คนในโลก เข้าใจซึ่งกันและกัน ทำความรู้จักกับประเทศอื่น ๆ หรือเครื่องแต่งกาย และประเพณีของภูมิภาคอื่น ยิ่งพวกเขารู้มากเท่าไร ก็ยิ่งดีเท่านั้น เราจึงทำรายการต่าง ๆ เพื่อนำพลเมืองของโลก มารวมกันด้วยจิตวิญญาณ แห่งความเคารพ ความรัก และความเข้าใจ ซึ่งเราควร อยู่ร่วมกันอย่างนั้น แล้วเราจะมีสันติภาพ ความสามัคคี และเราจะไม่มีสงครามเลยแต่นั่นยังไม่พอ แน่นอน เพราะตาม ราชาแห่งสงคราม ฉันถามท่านว่า "ถ้าอย่างนั้น จะทำอย่างไร ที่จะทำลายพลังงานแห่งสงครามนี้ พลังงานแห่งการฆ่า เพื่อให้มีสันติภาพบนโลก ให้ผู้คนอยู่อย่างมีความสุข โชคดี อย่างที่พวกเขาควรจะเป็น?” แล้วท่านก็บอกฉันว่า “พลังแห่งกรรมนั้น ท่วมท้นอย่างมาก และกรรมแห่งการฆ่า ก็ไม่มีวันถูกทำลายได้ เว้นแต่ชาวโลก…” คำพูดของท่าน ฉันอ้างอิงคำพูดของท่าน "...เว้นแต่ผู้คนในโลก จะเปลี่ยนวิถีชีวิตของพวกเขา และตัดขาดจากความรุนแรง จากการฆ่าฟันอย่างสิ้นเชิง สงครามก็จะถูกทำลาย ความสงบสุขจะเกิดขึ้น และคงอยู่ตลอดไป" ปิดเครื่องหมายคำพูดตอนนี้ เราได้ทำงาน มาหลายทศวรรษแล้ว ฉันรู้สึกค่อนข้างโดดเดี่ยว ที่ต้องทำงานเกือบจะตามลำพัง แต่ในปัจจุบันนี้ ด้วยระบบอินเทอร์เน็ต ที่มีการสื่อสาร กระจายไปทั่วโลก ฉันรู้สึกว่าพลเมืองโลก จำนวนมากมาย มีแรงบันดาลใจ สู่สันติภาพอย่างแท้จริง และพยายามอย่างดีที่สุดของพวกเขา ในการสนับสนุน ผ่าน การทานอาหารปลอดเนื้อชาวสัตว์ สู่ระบบการเป็นวีแกน วิถีชีวิตวีแกน และวิถีทางอื่น ๆ ที่คล้ายกัน หรือเกี่ยวข้องอีกมากมาย และฉันมีความสุขและดีใจมาก เพียงแต่ว่า จำนวนนั้นยังไม่พอ ที่จะครอบคลุม กรรมของการฆ่าที่รุนแรงโอ้ พระเจ้า เราฆ่าชาวสัตว์ เป็นพัน ๆ ล้านตัวต่อปี เราจะชดเชยสิ่งนั้นได้อย่างไร? เราจะชดเชยสิ่งนั้นได้อย่างไร เว้นแต่เราทุกคนจะเปลี่ยน ไปสู่วิถีชีวิตที่มีเมตตา? ฉันเดาว่าแม้แต่เด็ก อายุห้าขวบก็ยังเข้าใจ สิ่งที่ฉันพูด แต่เวทมนตร์ของมายา ทำให้ทุกคนตาบอด ทำให้ทุกคน หูหนวก และทำให้ จิตวิญญาณแห่งมโนธรรม ที่อยู่ในหัวใจ มัวหมอง มนุษย์โดยส่วนใหญ่ชาวสัตว์อื่น ๆ สร้าง กรรมรุนแรงน้อยกว่าเรา เห็นไหม ชาวสัตว์บางชนิด บางที ก็ไม่สามารถเป็นวีแกนได้ แต่มนุษย์เรามีทางเลือก เรามีทางเลือก มากมาย ๆ ๆ และเราสามารถกินอะไรก็ได้ ในอาณาจักรของพืชผัก และมีสารอาหารเพียงพอ นั่นคือประเด็น เราไม่จำเป็นต้องฆ่า และเราจะต้องไม่ฆ่า และเราจงใจปฏิเสธ วิถีชีวิตที่มีเมตตา และเลือกที่จะฆ่า ที่จะกิน เนื้อเปื้อนเลือดทั้งหมดนี้ บางคนถึงกับกินดิบ ๆ เลยด้วยซ้ำ การกินเนื้อชาวสัตว์ - เมื่อคุณจำมันได้ และคิดเกี่ยวกับมัน คุณก็รู้สึกสะอิดสะเอียนมากแล้ว ไม่ต้องพูดถึงการกินเนื้อที่ ยังมีเลือดอยู่ หรือแม้กระทั่งมีชีวิตอยู่ โอ้พระเจ้า! มนุษย์ – บางคนก็ชั่วร้ายมาก! เหลือเชื่อ มันเลวร้ายยิ่งกว่าปีศาจนรกบางตัวฉันจะลองพยายามคิดถึงวิธี กำหนดมันอีกครั้ง ฉันหวังว่าจะเขียนมันลงไปได้ มันคงจะง่ายกว่าสำหรับฉัน ที่จะอ่านมัน แต่ฉันเขียนไม่ได้ อีกต่อไป หลังจากแก้ไข รายการมากมาย ของสุพรีมมาสเตอร์ทีวี ฉันแค่ไม่รู้สึกอยากเขียน มากขนาดนั้น ฉันไม่เคยรักการเขียนจริง ๆ เฉพาะในโรงเรียนหรือตอนที่ฉัน อายุน้อยกว่า เขียนบทกวี แสดงความรู้สึกของฉัน ในขณะนั้น เพราะมันแค่ออกมา ฉันแค่ต้องเขียนมันลงไป แต่บทกวีง่ายกว่าสำหรับฉัน เพราะมันสั้น และยังออกมาได้ง่ายดายอีกด้วย เกือบจะเหมือนกับว่า ฉันได้เขียนสิ่งที่ เข้ามาในใจอย่าง รวดเร็วและง่ายดาย แต่เรื่องกรรมและ เรื่องทั้งหมดที่ฉันต้องอธิบาย ให้คุณฟังนั้นไม่เหมือนกัน มันจะต้องถูกต้องและ จะต้องเป็นความจริง มันไม่ใช่แค่ความรู้สึกส่วนตัวของฉัน แต่มันจะต้องเป็นจริงและเป็นความจริง ดังนั้นจึงยากกว่าการเขียน บทกวีหรือเรียงความสั้น ๆ ในโรงเรียนเห็นไหมว่าแม้แต่ในชีวิตประจำวัน ฉันไม่เขียนอีเมลหรืออะไรเลย ฉันไม่มีอยู่แล้ว ฉันไม่รู้วิธี แม้ว่าฉันจะรู้วิธี แต่ฉันไม่รู้ว่า ฉันต้องการเขียนอีเมลหรือไม่ เฉพาะในกรณีที่ฉันต้องเขียน ความคิดเห็น แก้ไขหรือข้อเสนอแนะ สำหรับรายการสุพรีมมาสเตอร์ทีวี และติดต่อสมาชิก ในทีมของฉันบางคน: ไม่อย่างนั้น ฉันก็จะไม่เขียนอะไรเลย ยกเว้นข้อความสั้น ๆ เพื่อเตือนใจฉันถึงสิ่งต่าง ๆ และที่สำคัญที่สุด ฉันแทบไม่ได้จดบันทึกเลยด้วยซ้ำ อย่างบทสนทนา กับเทพเจ้าแห่งสงคราม ฉันลืมบางคำ ที่ท่านใช้ มันก็มีสาระสำคัญ คล้ายกันอยู่แล้ว ตัวอย่างเช่น "กรรม" ของความรุนแรง หรือ "พลังงาน" ของความรุนแรง ก็คล้ายกัน มันหมายถึงสิ่งเดียวกัน และคุณจะเข้าใจสิ่งที่ ฉันพยายามจะสื่อถึงคุณ แต่อย่างอื่น นอกจาก ไอเดียหรือบางอย่าง ที่ฉันต้องเขียนแล้วฉันไม่มีเวลา หรือมันไม่ใช่เวลา เขียนถึงสมาชิกในทีม หรือฉันไม่อยากมี รังสีอีกต่อไป ในตอนสิ้นวัน ฉันเขียนมันด้วยมือ ไม่เช่นนั้น ฉันจะไม่เขียนถึงใครเลย ยกเว้นในกรณีที่เป็นงานให้ กับโทรทัศน์สุพรีมมาสเตอร์ และนั่นเป็นงานที่เยอะมาก สำหรับฉันแล้วเพราะถ้าคุณเขียน ตัวอักษรผิดคุณต้อง เขียนใหม่อีกครั้ง แล้วคุณต้องจัดเรียงมัน เพื่อที่คุณจะได้เขียนมัน ตรงจุดเดิมหรือตำแหน่งที่แน่นอน และในที่ว่างน้อย ๆ ของสคริปต์ สำหรับรายการ มันใช้เวลามาก ฉันไม่ได้เขียน (พิมพ์) ด้วยสิบนิ้วด้วยซ้ำ ด้วยทั้งหมดนั่น ฉันมีงานต้องทำมากพอ แล้วฉันก็ต้อง ทำงานภายในด้วย ฉันก็เลยไม่มีแรงบันดาลใจ ที่จะเขียนบทความยืดยาว หรืออะไรสักอย่างอีกต่อไป ฉันเขียนเฉพาะประโยคสั้น ๆ หรือบทความสั้น ๆ เช่น สโลแกนวีแกนหรือสันติภาพ หรือข่าวสั้น ๆ สำหรับทีมงาน คำแนะนำให้ทีมงาน ทำรายการบ้าง แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับรายการ บางรายการ หรือเพิ่มเติม รายการบางรายการ เป็นต้น และเหล่านี้ก็เป็นงานมากพอ สำหรับฉันที่จะทำ เพราะฉันต้องทำงาน ภายในมากกว่างานภายนอก แต่ฉันก็ทิ้งทั้งสองงานไปไม่ได้ฉันคิดถึงช่วงเวลาในหิมาลัย และหาวฉาจริง ๆ หาวฉาเป็นพื้นที่ภูเขา ในไต้หวัน (ฟอร์โมซา) ที่ซึ่งฉันเคยไปเข้าฌาน ไม่ว่าจะคนเดียวหรือกับ ผู้พำนักสองสามคน จากนั้น บางครั้งฉันก็พา ผู้พำนักทั้งหมด ในเวลานั้น ไปกับฉันด้วย เราก็ตั้ง เต็นท์ไว้ริมฝั่งแม่น้ำ และเราใช้ชีวิตเรียบง่าย เรียบง่ายมาก เพิ่งปรุงหม้อใหญ่สอง สามหม้อ แล้วเราก็แบ่งกันกิน กับผักป่าบางชนิด ที่กินได้ในเวลานั้น และอาจจะเป็นมันเทศ มันฝรั่ง ผลไม้บางชนิดที่ เรากินดิบ ๆ หรือใส่ใน กองไฟเล็ก ๆ เพื่อย่าง เช่น แอปเปิ้ลย่าง ส้มย่าง ข้าวโพดคั่ว อะไรทำนองนั้น และเราก็มีความสุขมาก แล้วฉันก็ต้องออกไป เพราะการบรรยายที่ จัดเตรียมไว้แล้วหรืออะไรสักอย่าง ดังนั้น สองสถานที่นี้ ฉันคิดถึงมาก ๆ ฉันหวังว่าฉันจะได้ใช้ชีวิตอย่างนั้นอีกเมื่อใดก็ตาม และยังมีอีกที่หนึ่ง ฉันชอบอเมริกา ภูเขาแห่งหนึ่ง ในซานโฮเซ แคลิฟอร์เนีย และภูเขานั้น เป็นที่เดียวที่ยังมีต้นไม้ พืชต่าง ๆ และดอกไม้ป่าอยู่ ที่เบ่งบานสวยงามมากในฤดูใบไม้ผลิ และตอนนี้ ถ้าคุณอยากอาศัยอยู่ที่นั่น คุณต้องได้รับอนุญาต ให้สร้างบ้าน แล้วคุณต้องสร้างถนน ขึ้นไปบนนั้น จากตีนเขา ขึ้นไปจนถึงยอดเขา ของภูเขาลูกเล็ก ๆ นั้น ไม่ใหญ่มาก แต่ฉันทำไม่ได้ ฉันไม่อยากทำ เพราะฉันไม่อยาก ตัดต้นไม้เพื่อทำถนน ฉันหาไปทั่ว รอบ ๆ เนินเขา ภูเขาหลายแห่ง ก็ว่างเปล่าไปหมด นั่นเป็นสถานที่เดียว ที่ยังมีพืชและต้นไม้ และต้นไม้ใหญ่ ดังนั้น ฉันไม่มีใจ จะตัดมันทิ้ง ฉันรักสถานที่นั้นมาก ๆ ทุกคืน เราแค่ทำ เตาผิงไฟเล็ก ๆ ด้วย หินสามก้อน แล้วเก็บ ไม้แห้งแถวนั้น มาทำอาหารวีแกน แล้วเราอาศัยอยู่ในรถพ่วง มือสอง มือสี่ มือห้า และมีบ่อน้ำเล็ก ๆ บนภูเขาลูกนั้น มันอยู่หน้าทะเลสาบเช่นกัน ซึ่งเป็นแหล่งน้ำ ให้กับเมืองนั้นฉันรักที่นั่นมาก ๆ จริง ๆ ฉันสามารถเดินไปรอบ ๆ ได้ตลอดทั้งวัน เพื่อดูดอกไม้ ต้นไม้ และทะเลสาบ ฉันมีความสุขมากที่นั่น แล้วฉันก็ต้องจากไป เพราะการบรรยายที่ไหนสักแห่ง กำลังรออยู่ ฉันมักจะไม่ค่อยอยากไป แต่แล้วฉันคิดว่า “โอ้ ฉันอาจจะกลับไปได้” แต่มันไม่เคยเกิดขึ้นอีกเลย ที่ฉันจะสามารถกลับไป อาศัยอยู่ที่นั่นไปตลอดกาลและ เป็นฐานของฉันเอง สถานที่สองสามแห่งนี้ ฉันอยากอยู่ที่นั่นไปตลอดกาล เพราะไม่มีใครอยู่รอบ ๆ - มีแค่คุณ ภูเขา ชาวนก ต้นไม้ และแหล่งน้ำเล็ก ๆ สักแห่ง ตอนนี้มันต่างไปอย่างสิ้นเชิงPhoto Caption: มุมหนึ่งที่โดดเดี่ยวในสวน ยังคงเป็นความฝันแห่งสันติภาพ ที่แท้จริง ด้วยตัวตนภายใน!
