มันขึ้นอยู่กับมนุษย์ (ครับ) ก็อดเสสทั้งหมดในสวรรค์ กำลังช่วยกันอย่างสุดตัว มิฉะนั้นดาวเคราะห์คงจะหายไปแล้ว แต่เหล่ามนุษย์ เขายังยึดมั่นกับ ชิ้นเนื้อของเขาเองด้วยซ้ำ ซึ่งเขาสามารถวางลงได้ทุกเมื่อ
( ก่อนหน้านี้ท่านอาจารย์กล่าวว่า แมงมุมเป็นบุรุษไปรษณีย์ ถ้าอนุญาต ขออาจารย์พูด เกี่ยวกับบทบาทของสัตว์อื่นได้ไหม ? )
โอเค ฉันไม่สามารถพูดไปเรื่อยไม่รู้จบ คุณรู้ไหม มีกี่ล้านชนิด บนดาวเคราะห์นี้ ? (ครับ) อย่างน้อยก็หลายพันล้าน (ครับ) ดังนั้นเพียงพอที่จะพูดว่าสัตว์ทั้งหมด มีบทบาทแสดงของตนเอง (ครับ) และพวกเขาช่วยเหลือและอวยพร โลกเรา คนของเรา ในทุกด้านตามความสามารถของเขา จะใหญ่หรือเล็ก (ครับอาจารย์) แมงมุม เป็นหน้าที่ของเขา ในการส่งไปรษณีย์ (เข้าใจครับ) ถ้าคุณออกไปข้างนอก และ แมงมุมตกลงมาต่อหน้าคุณ เป็นต้น ถ้าพวกเขาเข้ามาในบ้านคุณ คุณต้องใส่ใจกับ สิ่งที่เขาบอกคุณ แต่ฉันคิดว่ามนุษย์ส่วนใหญ่ หูหนวกทางโทรจิต (ใช่ครับ) พวกเขาจึงไม่ได้ยินอะไรเลย และถ้าแมงมุมตกลงมา ตรงหน้าคุณ ตอนคุณออกไปข้างนอก... บางครั้งพวกเขามาจากต้นไม้ จากเสา หรือบางแห่ง พวกเขาหย่อนตัวลงข้างหน้าคุณ พร้อมกับใยนุ่ม ๆ นั่นคือเขาอยาก บอกอะไรคุณ แต่มันไร้ประโยชน์ที่จะบอกคุณ หรือใคร ๆ พวกเขาไม่ได้ยินเลย ! (เข้าใจครับ) มีแต่ฉันที่ได้ยิน และบางคนได้ยินนะ แต่หายากมาก มีน้อยมาก (ครับอาจารย์) มีคนน้อยมากที่ยังมี ความสามารถด้านโทรจิตนี้ (ใช่ครับ) ฉันไม่เคยมีมันมาก่อน ฉันถูกปิดกั้น จากอันนั้นด้วยซ้ำ (ว้าว) เพื่อฉันจะได้ไม่รู้อะไรเลย เฉพาะบางครั้งที่ฉันได้รู้บางอย่าง แต่ไม่ใช่… ตอนนี้มันต่างกัน (ครับอาจารย์) ตอนนี้ถ้าฉันมีเวลา ถ้าฉันใส่ใจ ฉันก็จะได้ยิน ฉันได้ยินถ้าพวกเขาอยากบอก บางอย่างกับฉัน ฉันก็จะรู้ ( ครับ ขอบคุณท่านครับอาจารย์ )
บางครั้งพวกเขามา เพื่อปลอบใจฉันด้วย ไม่ได้มาส่งข่าวใด ๆ พวกเขาแค่พูดอย่างเช่น “โปรดอย่าร้องไห้ อย่าเสียใจ” (ครับ) “อดทนนะ” อะไรแบบนั้น “ให้มีความสุข มีความสงบ” อะไรอย่างนั้น เช้านี้ แมงมุมตัวน้อยมา บอกฉันอย่างนั้น ตัวใหญ่ประมาณนี้ กลม ๆ แบบนี้ ทั้งตัว รวมขาด้วย แน่นอน และแม้แต่ตัวเล็ก เมื่อวานตัวเล็กแบบนี้ ประมาณหัวตะเกียบ ก็บอกฉันบางอย่าง (ว้าว)
เพราะพระเจ้าใช้พวกเขา มาส่งข้อความให้ฉัน แต่ฉันไม่แน่ใจ ว่า พระเจ้าส่งข้อความ ให้คนอื่นไหม หรือพวกเขาแค่ มีความสามารถสื่อจิต ของตัวเอง เพื่อบอกมนุษย์ (ครับอาจารย์) มนุษย์ที่ดีบางคน พวกเขาจะมา ส่งข้อความ แต่มนุษย์ ส่วนใหญ่ไม่เข้าใจ ไม่รู้ ไม่ได้ยิน ไม่เห็น โชคดีที่คน ไม่ทับมันตายด้วยซ้ำ (ใช่ครับ) เข้าใจที่ฉันพูดไหม ? (ค่ะ/ครับ อาจารย์) นั่นคือเหตุที่ฉันบอกคุณว่า ฉันสงสารแมงมุมและ สัตว์อื่นมาก ที่พยายาม มาส่งข้อความให้ชีวิตอื่น พวกเขาจับมัน หรือบีบมันจนตาย หรืออาจเหยียบทับมัน หรืออาจปิดประตู และบี้มันไว้ตรงกลาง อะไรก็ตาม (ค่ะ/ครับ) พวกเขาเสี่ยงชีวิตตัวเอง แค่เพราะเขาต้องทำมัน (ค่ะ/ครับ อาจารย์) พวกเขาก็ชอบด้วย ในหลายกรณี พวกเขาชอบนะ เพราะนั่นเป็นคนดี บางกรณี พวกเขาไม่ชอบ เพราะคน ๆ นั้นไม่ดี และพวกเขารู้ว่าตัวเอง จะต้องตาย (โอ โธ่) คนนั้นจะบี้พวกเขา อย่างนั้นเป็นต้น แต่พวกเขาก็ยังทำมัน
ฉันบอกคุณแล้วว่า สัตว์ทั้งหลาย เป็นพรสำหรับโลกเรา แม้สัตว์บางชนิด จะฆ่ามนุษย์บางคน ฉันขอโทษที่พูด แต่มนุษย์คนนั้นควรจะ ตายแบบนั้น มันไม่ใช่ความผิดของสัตว์ หรือ ฉันจำได้ว่า ช้างตัวหนึ่งออกไป พยายามฆ่าคนอื่น เพราะพวกเขาฆ่าลูกของเธอ ข่มเหงและทรมาน ลูกช้างให้ฝึกซ้อม ด้วยวิธีที่โหดร้ายมาก ทุบตีเธอ ปล่อยให้เธอร้องไห้ และ ทำลายเจตจำนงเธอเพื่อให้ยอมจำนน และทำให้เธอทำสิ่งซ้ำ ๆ และถ้าเธอไม่รู้ ถ้าเธอทำไม่ได้ ก็ทุบตีเธอ หรือฟันเธอด้วยมีด อะไรทำนองนั้น (ครับ) แล้วลูกช้างก็ตาย แม่เลยโมโห (ครับอาจารย์) และออกไปแก้แค้น นั่นเป็นเรื่องที่เกิดไม่บ่อยนัก (ครับ) หรือแม้แต่วัวที่สงบเสงี่ยม รักสงบ ก็ไล่ล่ามนุษย์คนหนึ่ง และฆ่าคนนั้น เพราะพวกเขาเหลืออดแล้ว (ครับอาจารย์) คนนั้นอาจฆ่า ลูกวัวหรือทรมานพวกเขา ด้วยวิธีซาดิสต์
บางคนซาดิสต์มาก พวกเขาไม่ใช่แค่ฆ่า แต่ยังทรมาน และการทดลองต่าง ๆ กับสัตว์ที่มีชีวิตเพื่อสอน เด็ก ๆ หรือในห้องปฏิบัติการ เหล่านี้ก็ซาดิสต์เช่นกัน ควรห้ามตลอดไป ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว (ใช่ครับอาจารย์) ฉันไม่สามารถเน้นย้ำมากไปกว่านี้ โลกเรามีกลุ่มคนหรือนโยบาย ที่วิปริตมากมาย นโยบายที่โง่เง่า โหดร้าย ทารุณ ชั่วร้าย ที่ต้องถูกสั่งห้าม ต้องถูกห้าม ( ใช่ค่ะ/ครับ อาจารย์ ) จนกว่าโลกของเราจะ ดียิ่งขึ้น (ใช่ครับ) ถ้าโลกเรา ดีขึ้น ไม่ใช่แต่เรื่องฆ่าสัตว์ ในโรงฆ่าสัตว์นะ แต่ในห้องปฏิบัติการด้วย (ครับ) (ค่ะอาจารย์) พวกเขาไม่ใช่แค่ฆ่า พวกเขาทรมานสัตว์ด้วย ! อย่างการผ่าร่างกายและทั้งหมดนั้น โอ้พระเจ้า คนถัดไป เชิญเลย
( ในการประชุมล่าสุด อาจารย์พูดเรื่องดาวเคราะห์ ที่ถูกสร้างขึ้น ) ใช่ ( และกรรมเริ่มก่อตัว ครั้งแล้วครั้งเล่า มีจุดใดไหมที่ ดาวเคราะห์จะไม่ผ่าน วงจรนี้อีกต่อไป ที่เขาพัฒนาไปสู่ระดับสูงขึ้น และไม่ถอยกลับ ? )
มันขึ้นอยู่กับมนุษย์ (ครับ) ก็อดเสสทั้งหมดในสวรรค์ กำลังช่วยกันอย่างสุดตัว มิฉะนั้นดาวเคราะห์คงจะหายไปแล้ว แต่เหล่ามนุษย์ เขายังยึดมั่นกับ ชิ้นเนื้อของเขาเองด้วยซ้ำ ซึ่งเขาสามารถวางลงได้ทุกเมื่อ เพื่อรสชาติ พวกเขาไม่สนใจว่า ดาวเคราะห์จะล่มสลายหรือไม่ ! ว่าลูกหลาน เหลน จะอาศัยอยู่ในนรกหรือไม่ เขาไม่สนใจว่า โรคระบาดจะดำเนินต่อไปหรือไม่ เขาไม่สนใจว่า โลกนี้ จะตกต่ำลง เพื่อเนื้อชิ้นนั้น ในปากเขา เขาไม่สนใจอะไร ! เขาไม่ใส่ใจ ! เขาแสร้งว่าไม่เข้าใจ แสร้งทำเป็นไม่รู้ คุณเข้าใจที่ฉันพูดไหม ? (เข้าใจค่ะ/ครับ อาจารย์) ดังนั้นจึงขึ้นอยู่กับ เผ่าพันธุ์มนุษย์ทั้งหมด ว่าพวกเขาทำอะไรอยู่ (ครับอาจารย์)
แพทย์บอกให้คน กินยาได้ แต่บังคับให้คน กินยาไม่ได้ ถ้าพวกเขาไม่ต้องการ (ใช่ นั่นจริง) ถ้าพวกเขาอยากตาย (ใช่) จนพวกเขาเป็นพิษร้ายแรงเกินไป ก็เลย… บางครั้งฉันก็คิดว่า ดาวเคราะห์ดวงนี้… โอ้ ! หลายสิ่งหลายอย่าง ! มันไม่ใช่แค่อาหารเนื้อสัตว์ แต่มันคือแอลกอฮอล์ มันคือบุหรี่ ยาเสพติด ยาพิษ สงคราม... มันคือความโหดร้ายของห้องทดลอง มันคือการทารุณสัตว์ทุกแห่งหน ไม่ใช่แค่ในโรงฆ่าสัตว์ (ครับอาจารย์) และมีความโหดร้ายต่อมนุษย์ ความรุนแรงในครอบครัว การทารุณเด็ก การล่วงละเมิดผู้ใหญ่ มีหลายสิ่งหลายอย่าง ในโลกนี้ ! และหลายที่ได้รับความเสียหายมาก และเกิดภัยพิบัติต่อเนื่อง พายุไต้ฝุ่น น้ำท่วม และ...
ฉันไม่รู้ว่าเราเคย มีภัยพิบัติมากมาย แบบนี้มาก่อนไหม คิดว่าไม่เคย และพวกเขายังยึดติดกับ ชิ้นเนื้อเปื้อนเลือด เลือดไหลหยด ในปากพวกเขา และเรียกมันว่าอาหาร ไม่สนใจด้วยซ้ำว่า ใครอีก กำลังจะตายรอบตัวเขา หรือเด็ก ๆ ต้องทนทรมาน และความยากจน และ ทุกสิ่ง ทุกแห่ง ดังนั้น ไม่ต้องถามฉันว่า อีกนานแค่ไหนหรือจะเป็นยังไง ฉันกำลังถามคำถามเดียวกัน กับคุณ ดังนั้นคุณอาจตอบฉันได้ หลังจากที่ค้นคว้าทั้งหมดแล้ว (ค่ะ/ครับ อาจารย์) หลังจากคุณเห็นทั้งหมดในข่าวแล้ว
( ครับ อาจารย์ครับ มี เรื่องราวนิยายวิทยาศาสตร์ที่ มนุษย์ต่างดาวมายังโลกและ เห็นความโหดร้ายของการสู้วัวกระทิง ดังนั้นเขาจึงทำให้ผู้เข้าร่วมทุกคน ในสนามแข่ง ได้รับความเจ็บปวด ในเวลาเดียวกัน กับที่วัวรู้สึกเลย ) ใช่ ( และด้วยเหตุนี้ ผู้คนจึงหยุดกิจกรรม สู้วัวกระทิงอย่างเต็มใจ ) ใช่ ( ดังนั้น ทำนองเดียวกันครับ อาจารย์ มีวิธีใดบ้าง ที่จะปลุก ความใส่ใจของผู้คนขึ้นมาชั่วขณะ ให้รู้สึกถึงความทุกข์ทรมาน ของสัตว์ในทันที ? )โอ ( กรรมตามสนอง และความทุกข์ในนรก ไม่ได้เกิดขึ้นทันที จึงทำให้คนไม่ตระหนักถึง ผลที่ตามมา จากการกระทำของเขา )
โอ เรากำลังทำมันอยู่ ! สวรรค์ทำมันอยู่ ! (ว้าว) แต่พวกเขากลับไป ทำแบบเดิมในครั้งต่อไป นาทีต่อไป วินาทีต่อไป (ครับอาจารย์) จำกษิติครรภ์ปณิธานสูตรได้ไหม ? โพธิสัตว์บางองค์ถาม ว่า พุทธะโพธิสัตว์ ทั้งหลาย กำลังช่วย กอบกู้สรรพสัตว์ทั้งปวง แม้มาจากนรก แต่พอพวกเขากลับไป มีสภาพที่ดีขึ้น พวกเขาก็ทำมันอีก พวกเขาทำผิดซ้ำเดิมอีก ประมาณนั้น นั่นคือเหตุที่ตอนนี้พระกษิติครรภ์ ยังอยู่ในนรกตลอดไป (ว้าว) เพราะพวกเขาได้รับ พิษจากมายา และพวกเขาถูก ฝังสิ่งที่เรียกว่า ชิปในสมองแบบนี้ เหมือนที่คุณฝังชิป ในร่างกายคน หรือร่างกายสุนัข เพื่อระบุถึง บัตรประจำตัว. เป็นแบบนั้น
ดังนั้นฉันต้องการให้ทั้งหมดนี้เสร็จสิ้น สิ้นเชิง แต่ฉันไม่รู้ว่าจะทำทั้งหมดได้ ในชีวิตฉันไหม (ค่ะ/ครับ อาจารย์) นั่นคือเหตุที่ฉันบอกคุณว่า เวลาของฉันมีค่ามาก (ครับอาจารย์) และนั่นคือเหตุที่ฉันไม่ชอบ เวลาใครพยายามมา รบกวนฉัน เพื่อเรียกร้องความสนใจ หรือถามเรื่องไร้สาระ หรืออะไรก็ตาม แค่เพื่อจุดประสงค์ที่เห็นแก่ตัว (ค่ะ/ครับอาจารย์) นั่นคือเหตุที่ฉันไม่มี ความอดทนกับสิ่งนั้น ฉันไม่มี
เอาล่ะ ตอนนี้... มันไม่สามารถ ทำกับคนกลุ่มใหญ่เสมอไป เพราะคนจะตาย ในทันที ถ้าคุณใช้การควบคุมจิตใจ ควบคุมสมอง คนเหล่านั้น ก็จะไม่รู้วิธีตอบสนอง ในชีวิตปกติ (ครับอาจารย์) พวกเขาต้องปลุกตัวเองให้ตื่น มิฉะนั้น ถ้าคุณควบคุมจิตใจ และสมองของเขาแบบนั้น พวกเขาก็จะแย่ พวกเขาจะทำงานไม่ได้อีก และคุณทำมันได้ อาจจะ ชั่วคราว แล้วก็โอเค ผู้คนหยุดลง นาทีถัดไป คุณปล่อย พวกเขาก็กลับไปทำ เรื่องของเขาได้อีก (ค่ะ/ครับอาจารย์) เว้นแต่ว่าพวกเขาสมองตาย มันซับซ้อน มันไม่ง่ายอย่างนั้น เพราะองค์ประกอบของมนุษย์ ไม่ใช่ของเล่น ไม่ใช่หุ่นยนต์ (ค่ะ/ครับอาจารย์)
ยังมีพลังของจิตคิด ที่อยู่เบื้องหลังด้วย และก็กรรม (ใช่ครับ) (เข้าใจครับ) แรงกรรมหมดไปแล้ว เพื่อ มันจะได้ไม่กดดันพวกเขา ให้ทำหรือเพิ่มปัญหา ให้กรรมของเขามากขึ้น ยกเว้นสิ่งที่เขาต้องทำ (ครับ) และมายาหายไปแล้ว แต่ยังมีบางอย่าง ในตัวคน ในจิตคิดของเขา ในสมองของเขา ที่ไม่สามารถกำจัดให้หมด ในทันที มิฉะนั้นพวกเขาจะตาย (ค่ะ/ครับ อาจารย์) แม้แต่ศิษย์ พวกเขาก็ยังต้องผ่าน ผลกรรมบางอย่าง เพราะถ้าอาจารย์ กำจัดมันหมด พวกเขาก็จะ ไม่มีเหตุผลที่จะอยู่ที่นี่ (ครับอาจารย์)
มีคำถามเพิ่มไหม ? ( ไม่มีครับ นั่นคือคำถามสุดท้าย อาจารย์ ขอบคุณท่านมาก ๆ ครับ ) ค่ะ คุณมีความสุขไหม ? คุณอยากถามเพิ่มจาก ที่ฉันตอบไปไหม ? มีอะไรที่คุณยัง ไม่กระจ่างในใจ จากคำตอบ และหรือจากคำถามนั้นไหม ? หรือต้องการถามเพิ่มเติม ? ( ไม่ครับ เราสบายดีครับอาจารย์ ) คุณสบายดีไหม ? (ดีครับ อาจารย์) ไม่มีสมองพอที่จะถาม คุณใช้เวลา 1 เดือน กับทั้งหมดนี้ แค่ 17 คำถาม จากคุณทุกคน ฉันบอกว่าคุณเป็นกลุ่ม ของความดี แต่มันไม่ใช่กลุ่มใหญ่ ถึงอย่างนั้น ก็ไม่เป็นไร มันดีนะ ที่คุณถามคำถาม ฉันสัญญาว่าจะอ่านบางเรื่อง ให้คุณฟัง และฉันอยากทำ แต่… ฉันจะบอกอะไรคุณ ถ้าฉันบอกได้ ฉันจะบอก (ค่ะ/ครับ อาจารย์) เพราะฉันอยากบอกสิ่งต่าง ๆ กับคุณผ่านทางเรื่องราว (เข้าใจครับ อาจารย์) แล้วคุณก็อาจมี มีข้อมูลมากขึ้น แรงบันดาลใจมากขึ้น ที่จะถามเพิ่มขึ้น (ครับ) แต่จนบัดนี้ ฉันแค่ยังทำไม่ได้ (ครับ เข้าใจครับอาจารย์)
ตอนนี้ฉันแค่อยากบอกลา และฉันขอให้ทุกคนพบสิ่งที่ดีที่สุด ขอให้ทุกคนผสานกันได้ดีขึ้น กับพลังทางจิตวิญญาณ เพื่อคุณจะได้รู้สึก มีความสุข มีแรงบันดาลใจมากขึ้น มีพลังสร้างสรรค์มากขึ้น และมี ความสุขภายในตนเองมากขึ้น ( ขอบคุณท่านอาจารย์ ) เอาล่ะ เจอกันคราวหน้า ( ขอบคุณท่านอาจารย์ ) บางทีนะ โอเค ? ( ครับอาจารย์ ) เราสามารถนับพระพร ที่ได้รับในแต่ละวันเท่านั้น เพราะเราไม่มีทางรู้ว่า พรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น ( ค่ะ/ครับ อาจารย์ ) เอาล่ะ ขอพระเจ้าอวยพร ( ขอบคุณท่านอาจารย์ ) และขอบคุณทุกคน และที่ทำงานอย่างขยันขันแข็ง สุดจิตสุดใจ อย่างไร้เงื่อนไข และร่วมมือกัน ขอให้คุณรู้สึกจริง ๆ ถึงความรัก ของพลังอาจารย์ และพระเจ้าผู้ทรงฤทธานุภาพ ( ขอบคุณท่านอาจารย์ ) ลาก่อน
